Ben buradayım
kahraman
artık yurdum değil pencereler
Kahraman
Ağaçlar tüm huzursuzluğuyla etrafımda
Giderek yalnızlaştım
Mekik dokudum ay ile perçemin arasında
Mey şarkılarını çalmayı öğrendi kafam
Tanrının beşiğinde açılır güz çiçekleri ve sallanır parmak çocuk
Büyümemiş kadınlığımla
Vardım ve yordum dünyayı
Kahraman
Pencereler bir hiç
Gecenin türküsünde yolunmuş bir çiy oldum sana
Ertesi gün iliği kırmızı bir güneş battı
Lâl dedim
Nehir suyunu çekti
Lâl dedim
Şafağın teamülleri kirpiklerimin oldu
Biz çabuk unuturduk eğer tanrı olmasaydı
Eğer ölüm olmasaydı ağzımın içi çalı çırpı gözlerim güvercin olurdu
Artık çok geç kahraman
Pencereler bir hiç
Acılanma dünyaya her şeyin bir çaresi var
Ekmek alır mısın
Vurgun alır mısın
Tanrıyı görüyorsun
Pencereleri dövüyor eğilmelerin
Muradın dünyaya iki gözünle bakmak
Helalinden iki büyük gülüş satmak bana
Oysa seni kırk bir dönüşle ayırdım hayalimden
Sorarlarsa
Bir gün bana kuş uçur
Od getir yüreğine
Pencereyi sana doğrultan olmasın
Sorarlarsa bir gün
Yok de.
Yazan: Munise Senem Uçar
Sayı: 47
