Şiir

Bir başlangıcı sever gibi yaşıyorum seni Seninle başlıyorum her güne Seninle başlıyor her gece Bir son düşünmeden yaşıyorum seni. Durmadan aşıyoruz yolları Saatleri kurmadan çalıyorum nefesinden Akşama ulaşmanın yollarını arıyorum her gün Taşıyor kollarım omuzlarını. Bugün yeni bir ilan verdim…

Anne dediğin bir ketenin kokusu, burnumda nivea krem, çocuk ellerime sürülen ve beyaz kurdeleler saçlarıma takılmış bir de anne dediğin -bilmem ki ne kadar doğru olacak- benim annem en çok da Tek tek toplanıyor cennette ölmüş anneler localarda ilahi müzik…

Şıp diye seviverdiğim gibi seni Ah bir geliversen Bir gelsen de kalbimdeki kimselere benzemez yerini Hiç kimselerin dolduramadığını bir görüversen Anlatabilsem sana Zeytin ağacımla konuştuğum akşamları Yüzümü boyayan gün batımı kızıllığını Serçe kuşlarının ekmek kırıntılarını binbir çabayla Nasıl da kapıştıklarını…

Büyük şair Metin Eloğlu’na saygıyla… Eloğlu cambazdır, kelam üstünde yürür Ben yürüyemem Eloğlu yeterince hızlanınca uçar Benim kanatlarım yok uçamam Eloğlu’nun attığı taş halka yapar Benimki kör kuyularda Eloğlu’nda mangal yürek Benimki şu kadarcık Eloğlu’nda pınar şırıl şırıl akar Bende…

kaçırma gözlerini, gözlerime bak ayrılık da ölüm gibi, kaçınılmaz sakat bir at düşün, ağır aksak acısına son ver, bu ayıplanmaz ger ecel okunu, bırak gelsin senden gelene kıl kıpırdatılmaz hiç tereddütsüz muzaffersin kalbim hedef olur, milim şaşmaz

Bilir sınıf öğretmeni En az iki haftada bir Yıkanılması gerektiğini O da köylüdür bilir Bite alışkın köylü çocuklarını Şehirde kömürün pahalı olduğunu Bir ilkokullunun el becerisi neden gelişmez? Yeni bir karton almak yerine Evdeki kalanı götürmüştür Bütün sınıf bütün kartondan…

Söylenmiş olanın uçup gittiği Yerine çağrılmış olanı gönderdiği Adı konulanın hapsedildiği Yazılanın silindiği Bir gelgitler düzeni İki uç arasında salınıp duran Bir aşağı bir yukarı Bir sağa bir sola Şuraya ya da buraya Sağanaktan sonra el ele tutuşan Güneş ile…

İçine işlerim şimdi ansızın Perdelerde loş bir ışık Süslü duvarlardan uzak yaşamın Uslu durmaya yetmez telaşı. Hareket eden limana yanaşır bazen Demir atmış bir gemi Sürüklenir durur peşinde İmtiyazlı bir deli. Nereden baksan fırıldak Nereden baksan sus payı Kahverengi dilli…

Sokağı denize çıkan bir mahalle arasında Güneşe doğru koşmak vardı şimdi Mahalle yokuşta olacak Güneşe koşarken fren boşalmış şekilde Rüzgârın arkadan ittiği bir biçimde inilecek aşağı Ayaklar yokmuş gibi Sanki o an tüm beden kalpten oluşuyor gibi O kalp hiç…