Başka özlemleri yok akşamların,
Sanki denizin önünü çevirmişler.
Bahara kalıyor,
Ruhları ağır yaralar,
Titrek yakamoz ışıklarında
Kırık kalplerde
Ölüp gitmişler
Kapının eşiğinde duranlar
Hayatta en çok neyi istiyorsak ölüp gitmişler
Beyaz bir su buharına
Denize doğru
Hüzünlü, küçük büyük mutluklar
Sızıların yine bana kalır
Ömrüm acıyla sızlar
Ölmeyi istiyor oysa onlar
Ölüp gitmişler
Örselenmiş ölüm kucağından
Ölümden uzak tuttum seni anne
Kuşlarda annemin yüzleri
Ekmek kırıntıları da
Arap harfler de
Hep yukarılarda
Bütünüyle simsiyah gözlerimiz
Kayıp gidişimiz
Ben hep sana hep kalayım annem.
Bölüne bölüne
Ben hep sana kalayım.
Sökülüp yırtılan umudum
Mayıs böceği dalın üzerinde
Ben güzel kızlardan vazgeçtim anne
Ben hep sana kalayım
Bölüne bölüne
Gül yaprağı çalılıkları ezile ezile
Kar taneleri düşerken saçlarına
Sıcak ev içleri gözlerin
Kuşlara ekmek bize merhamet gerekliydi.
Yazan: Aykut Karedemir
Sayı: 47