Bir penceresin İstanbul
İnsanlar geçerken
Martılar nöbet tutuyor vapurlarında
Güneşin renginde
Bir telaş
Ve gölgeler
Dolduruyor pencerenin önünü
Bir açsa camlarını
Kaçacak insanlar rüyalarından
Bir gün daha bitiyor endişesi
Doldurmuş şehrin manzarasını
Ve güneş batarken
Hep hüzün turuncunda
Bir penceresin İstanbul
İnsanlar, martılar ve güneş önünde
Sen ve tüm güzelliğin
Saklanıyorsun pencerende
Ve bu fotoğrafta
Sen bir şehirden fazlasısın
Bir kadın gibi
Gösterdiğinden hep bir fazlasın
Gösterdiğinden hep bir fazla
Hep fazlasın.
