Zaman zaman aklıma eserdi kokusu Sonra kafamı çevirip bulduğum ilk aynaya bakardım. İç sesim hâlâ ne kadar genç olduğumu söyler Dış sesim yaşlandık be der idi İki sesin karmaşası arasında gider gelirdim. Gider gelirdim de bir an olsun bile sendelemezdim…
İçsel
İnsanlar çıldırmış olmalı diye geçiyor hep içimden Böylesi büyük bir gürültüde nasıl sessiz kalınır Gökyüzü alabildiğine aydınlıkken Hangi zihin gözünü sadece karanlığa açabilir Ve buldum sonunda düş bozumu bunun adı Kırık dökük hayalleri birleştirmek yerine Dağıtmak her bir yana Dağıtmak…
Bir Gün Bitecek
“Ey kahraman Türk kadını, sen yerde sürüklenmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın.” 90 yıl kadar önce söylenen bu sözler; 1. Dünya Savaşı ardından diktanın hüküm sürdüğü birçok ülkedeki insan avcılığı yerine, en büyük uğraşı küllerinden bir ülke yaratmaya çalışan…
Karaoğlan
Ve sen gelecektin Tüm umutsuzluğa, tüm yitip gidenlere inatla, Kravatın olacaktı yine boynunda Mavi gömleğin ütülenmiş, giyecektin. Sabah kalkıp gece uyuyuncaya dek Hem Türkiye meselelerine eğilecektin Hem de çayını içecektin. Yarım kalmıştı ülkene dair hayallerin Henüz tamamlatmamışlardı sana Sen onları…
Kiminin İnsanı
Yerler, hep gördüğün yerler Hisler, hep hissettiğin gibi Ama insanlar; Senin insanın değil ki’ Benim insanım nasıl ki? Benim insanım hakiki, benim insanım samimi Öyle bir insan ki benim insanım; Okyanusa düşsen seni kurtarmaya çalışır, kendisinin de batacağını bile bile…
Kan İçen Toprak
“Başka türlü bir şey benim istediğim, ne ağaca benzer ne de buluta, burası gibi değil gideceğim memleket; denizi ayrı deniz, havası ayrı hava.” Bu dizeler bu memleketi Nâzım gibi seven Can Yücel’e ait. Toprağına kurban olanlarla bu topraklarda kurban olanların memleketinden karalıyorum bunları.…