•••
Onarılması zor şeylerin açıldığı içimde
Dışımın içime mukayyet olduğu bir zaman diliminde,
-mışlar, -mişler gibi ekleri saklıyorum
Ekler açığa çıkınca ise kendimi.
Bazı vakitlerde içimdeki sesleri açıyor
Çoğu vakitlerde ise kapatıyorum.
Aç kapa, aç kapa
Takdir edersiniz bir bozulma oluyor, karıştırıyorum
Sonrasında nerede içimi açıp nerede kapatacağım karışıyor
Kendi içimden çıkamıyorum.
“İnsan kendi içine düşünce çıkamaz” demiş biri
(O biri de benim pek tabii)
Zorlanıyorum.
Şimdi bir Nisan gecesine dönüp; esen hafif rüzgarla sallanan eski perde olmak
Saçaklarım sallanırken ince deliklerden gizlice giren rüzgârı selamlamak isterdim.
Şimdi aylardan Eylül,
Ve ben,
Dışımın içime mukayyet olduğu bir zaman dilimindeyim.
