Ölümlere değil doğumlara ağlayın demiş Mevlana
Şimdi hem doğuma hem de ölüme ağlatıyor coğrafya
Gülmek yasak
Sevinmek yasak
Umut etmek yasak.
Kocaman bir yasaklar dünyasındayız
Her tebessümde bir ağlayacağım hissi
Coğrafyanın kader mi yoksa keder mi olduğunu çözeme meselesi.
Yoğrulmuşuz
Uyuşmuşuz
Her şekil alıp ayağa kalktıkça vurulmuşuz.
Biri boğazımızı kesmiş
Diğeri beton dökmüş
Öbürü yakmış
Bir başkası gömmüş; diri diri.
Sonuç değişmemiş; ölmüşüz.
Öldükten sonra 2-3 gün adımız her yere yazılmış
Öldükten sonra ardımızdan ağıtlar yakılmış
Herkesin ağzında tek türkü “ölüm bize yakışmamış”
Kıyafetti sanki tahayyül mü edecektik
Kim derdi genç yaşımızda toprağa girecektik?
Biz toprakta iken avaz avaz bağırmayın
Biz topraktayken bize acımayın
Eğer yaşamamızı istiyorsanız;
Çok geç olmadan, biz yaşarken daha çok bağırın.
