Sen! Evet, sen!
Bilgelik tanrıçası Zeus’un kızı
Hatırlar mısın yıkandığın Bartın çayını
Üç yolu nasıl da bağlamışsın kendine
Sen! Eros! Evet, sen!
Hatırlar mısın attığın ilk oku
Hani ilk aşklar unutulmazdı
Ve hiç sapladın mı kendine
Tahta başlayıp demirle biten
Bir aşkın öyküsünü.
Tanrılar size söylüyorum
Duymazsınız sesimi belki terk edişinizden
Belki çok belki tektiniz
Belki aşk belki meşksiniz
Ancak ne fark eder geceleri gökyüzü parlarken
Siz mi bıraktınız bize miras
Yoksa biz mi çaldık sizden
Ve neden terk ettiniz dünyayı
Bu kadar aşkı bilirken?
Şirk koşarken yoruldu
Oturduk kalktık sevdik çok şükür
Ancak sevgi sevmeyi unuttu
Samimiyetsiz bir dua kadar
Ve gitmediğimiz ibadethanelerimiz
Zeus kadar Athena kadar Eros kadar
Aşkı sevmeyi sevilmeyi
Zamanın kum tanesine
Raptiyeyle tutana kadar.
İnsanlar yoruldu
Alın aşkı şimdi bizden
Ne okunuz ne suyunuz ne merhametiniz
Çoktu ve hiç yoktu!
Bizi hem birbirimize hem size hem de sevgiye
Sırt çevirtirken
Ancak son kez kaldırıyoruz başımızı
Beni dinleyin Tanrılar
Aşk bizimdir
Çekin kaderleri üstümüzden.
