Bir korkunun eşiğiydi uyuyamadığım o gece
Gece 3’te kalbimin sancısından haykırdım
Sabah bir soğuk telefon sesiydi gelen
Nereden bilebilirdim kalbim yarıldı.
Bir uzun boşluk ve sessizlik hâliydi önce gelen
Kendimi bulduğum her an ağlamaktaydım
Çakıl yığınları çıktı önce kalbimden
Bir büyük huzursuzluk hâliydi ben şimdi ne yapacağım diyen.
Günlerce yediğimden içtiğimden utandım
Sanki yaşayan değil gömülen bir bedendim
Takım elbiseli kurtlar tarafından etlerim ve kemiklerimden ayrıldım.
Parçamın bir kısmını çakıllar aldı, sakladılar
Diğer parçasını kurtların gönderdikleri kopardı
Son kalan parçamla enkazdan ayrıldım.
2 parçamı arıyorum şimdi;
Önce kurtların çaldığı parçamı bulacağım
Sonra enkazdaki parçamı kurtaracağım.
6 Şubat depreminde aramızdan çalınan on binlerce can için.
Sayı: 61
