Bir tohumsan düşeceğin toprağı seçmelisin,
Öyle ki zamanında gelişesin, o toprakta kök salıp güçlenesin!
Ömür dediğin, çapanın bağlı olduğu zincir misali…
Her doğan günde bir bakla açılır, engin denize biraz daha karışırsın
Herkese farklıdır denizin derinliği, zincirin boyunca uzanırsın
Arada feleğin sillesi dalgalarla sallanırsın
Ya da sesin çıkmasın diye sürekli yağlanırsın(!)
Çapa sağlam tutar, umduğundan farklı yerlere dolanmazsın
Kararır bulutlar, yaklaşır fırtına, karaya demir atarsın
Kara senin seçtiğin toprağındır, tohumlarını saçar, nam salarsın
Zamanla toprak, bir deli ormana, sen ormanın büyülü kokusuna, kendi çiçeklerinle karışırsın
Artık Portakal mısın, Kiraz mısın, Nar mısın, Çınar mısın?
Tek tohumsan, doğru rüzgârı beklerken yaşlanırsın doğmadan,
Ya da rüzgârı şaşırıp, hayat boyu savrulursun tutunmadan…
Anlamlı güzel bir şiir.
Kutlarım.
Dergiyi de tebrik ederim.