Nil Kadar Amazon Kadar

Belki üzülüyorsun
Bazen isyan ediyor, ağlıyorsun
Tutunmaya çalıştığın dallarını kırıyorlar belki
Umudunu solduruyorlar karanlık yürekliler…
Tertemiz duyguların, sevdaların var
Hayallerin nil kadar amazon kadar ırmak,
Hislerin, niyetin ırmak kadar berrak
Ve kıyısında insanlar var ırmağının, tutan ellerinde kir
Atıyorlar kıyına çer çöpü, utanmadan bir bir
Gücün yetmiyor onları durdurmaya belki
Çünkü ellerin yok, ayakların yok
Belki gözlerin görmüyor…
Kulakların duymaya müsait değil…
Onların gözleri görüyor, kulakları duyuyor
Elleri… Kir atan pis atan elleri tutuyor
Ayakları kirletmeye gelmiş kıyılarını…
Sen içten içe üzülüyorsun…
Keşkelerin var belki…
Senin gözlerin kör…
Elin ayağın tutmuyor…
Dilin dur diyecek kadar dönmüyor.
Kulakların duymaz hiçbir sesi…
Oysa onlar kör de değil…
Elleri ayakları da tutuyor…
Engelleri yok insanlık için…
İnsan olabilmek için…
Senin ise kalbin var,
Sevmek, üzülmek, insaf etmek için…
Senin kalbin var, onların yok!
Sevmek, üzülmek, insaf etmek için…