ruhsuz bir geceye uyandığım kendimedir
kendimedir susamışlığım
ebedi bir yazgıyı taşıyorum alnımda
sürgünüm, bahtsızım, tükenmişim…
ölü bir yalnızlıktı taşıdığım
kamburlaşmış anılar ağırlığınca
gözyaşlarımın yolları nasırlı
kurumuş pınarları…
siyahın içinde gri gizliymiş derler
beyazı saklarmış griler
kül rengiymiş bütün anılar
tüm renkleri hapsetmiş meğer…
arıyorum kendimi
kaybola kaybola bir gün belki bulacağım
anıları özgürlüğe bırakıp
ruhumu sürgünden kurtaracağım…
Sayı: 64