Kalplerimizin yazgısına açtık kapıları
Şimdi çocukluğumuzun başucundayız
Sabaha kadar yaprak döktü ağaçlar
Ve bu çıplaklıktan bize yalnızca bir gövdenin gölgesi kaldı.
Ne zemheriler vardı ne cemreler düştü yeryüzüne
Yüzler ki ne yalancı misafirler ağırladı
Gelip geçti acılarımız biz üşüdüğümüzle kaldık
Titrek ellerimizi uzatırdık her gece ateşe,
Uzandığımız ateşlerde yandık.
Yazan: Yaren Çiçek
Sayı: 51
