Dünyanın içi dışı bir, biz insanlar bozuğuz.
Yeter değil mi ama
Bu çirkeflikler
…
Onu sevmek,
İşte bu denli tez ve cüretkâr…
Kendinden ve kıdeminden bahsetme kimseye.
Evet, doğru.
Dünyaya cenin düştüğün vakit kıdemin başlar.
Onu sevmek kapı önlerinde başlar.
Ziyadesiyle mutlu olur insan.
Yüzlerce kez doğdum
Günce diye diye doğdum.
Kimseye ihanetim yoktur.
Ağaçla yeşerir ve ağaçla dökülür ruhum. Özgür ruhum…
Sevmek, illa meşakkat istiyor.
Değil mi ki insan maviden başka renk istemiyor şu sıralar.
Suyu ağlatan şarkı çalmaya başlar.
Her gün vurgunusundur köhne dünyanın.
Kitapçı dükkânında kahpelikler satılmaz.
Sen bir dünya kurarsın, kurarsın da birisi gelir darmaduman eder.
Çırpınır gözlerin.
Gel de anla şimdi…
Sevgili…
Yüreğimin sızı kemendi sevgili, inan yoruldum hafif rüzgârlara
Bana latif bir merhaba bağışla
Çok zaman geçti
Ve ben çok döküldüm özlediğim
Özleneni hatıra bilen kırık güzüm
Şimdi balkonumu süsleyen bitek sensin
Yazan: Munise Senem Uçar