Şimdi bir odada oturup beni bekliyorsun
eskisi gibi körpe heveslerin
her şey dün başlamış gibi
izliyoruz önümüzde ne varsa sessizce
bir bakmışsın yan yanayız en uzaktayken
bir bakmışsın susup izliyoruz öylece
iki satırın belini kırıyoruz
üçten geriye doğru sayıyorum
her şeyi yeniden
seni en baştan seviyorum
saçların parmak uçlarımda uyku şövalyesi
saçların kulaklarımda uyandıran beni
ceketini alıp geliyorsun
yine de üşüyorsun
mektup habercisi kâğıt sesleri
şimdi bir oda da sana açılmalı
eskisi gibi.
üçten geriye yanlış sayıyorum
her şeyi seninle seviyorum
bardaklar doluyor boşalıyor
bir başlangıca kavuşuyor sonbahar
yapraklar sararıyor sen yürüyorsun
hayaller kuruyorsun geleceğe dair
ve geçmişe ait
şimdi bir odada oturup beni bekliyorsun
eskisi gibi.
ceketini alıp geliyorsun
bir bakmışsın saçların parmak uçlarımda
bir bakmışsın birdenbire gece olmuş
ben yine düşüyorum seni bulduğum yere
biz yine sarmaş dolaş iki kum
buluyoruz birbirimizi koca kumsalda
ve ben şimdi kum saati oluyorum
seni hep baştan seviyorum.
