Benimle birlikte yaşlandı bu dünya
Tuttuğum defterler ellerimi kirletiyor
Şiir, insan meyvesi
Her şiir bir çağla
Dolu vurdu, döküldü bu çağda
Renkleri soldu gökkuşaklarında
Sesleri çınlamıyor meydanlarda
Yumuşak tenini hissetmiyor ellerim
Kokusu keskin değil eskisi gibi
Kalbimi sızlatmıyor çektiği acılar
Bir zamanlar benim diyen dünya
Sonunda işte böyle kamburu çıktı
Ufukta ufaldı yitti
Benimle yaşlandı dünya!
Sayı: 64
