Gibi’nin Şiiri

Bir gecenin vakur gölgesinde
Gerçek bir özlem nasıl yaşanır
Ve özlem,
Hiç mümkün olmayan adamlara nasıl yakışır onu anlatacağım yıldızlara.

Belki de hiç uyumayacağım saatlerdeyim.
Soğuk, tıpkı duvarların gibi…
Yaralanmış bu gök
Nice özlemler yaslanmış gibi…

Birbirini izleyen yıldızlar gökte değil
Dehlizimde bir göl gibi taşıyor.
O zaman göğün duvarlarına
Hafızamdan seni çıkarıp asıyorum.

Bir Tibet budisti gibi
Ağzımı bıçak açmıyor.
Derin bir tevazuyla
Bu heybetli vücut aciz kalıyor.

Ne bir söz ne bir sitem
Özlemim gökte yıldız.
Yıldızdan yıldıza giden yolda
Kim
bilir
belki
ç o ğ a l ı r ı z …