Mavilerin arasından süzülen gün ışığına, dokunduğun zamanlar
Bolca kahkaha, tatlı yutkunuş, nefes nefese yalnız oyuna dönebilmek için koşuş…
Olmayan zamanın var olan zamansızlığında
Gördüğün gözlemleyemediğin,
Duyduğun duyumsayamadığın,
Hissettiğin anlayamadığın,
Öğrendiğin fakat sorgulayamadığın zamanlar…
Yeryüzüne basmayan kalbinle, üzerinde dans ettiğin evren!
Farkında olmadığın mutlu sen,
Mutsuzluğun, farkındalığınla gelen…
Gökyüzüne bakarak üzerine hayaller kurduğun yıldızları bir bir söndüren, gezegen/türeyen senler
Üşümediğin sokakların kaldırımları buz tutmuş, soğuk almış düşler.
Hisler hissizleşmişler…
Olmayan zaman kavramı yerleşmiş beyinlere, yetişme telaşı hep bir yere, nereye?
Hiç bitmeyecek olan yapbozun, parçasını ararken kaybolmuş ruh ve beden
Algısızlığın getirdiği, bilinçsizliğe özlem.
Yazan: Sümeyye Evcili
