Hastaydı son gördüğümde
Çok hastaydı
Ela gözleri, boyalı saçlarıyla
Yatağın kenarına büzüşmüş
Sessizce bekliyordu
Güçsüz boynunda
Ölümün ıssız nefesini hissetmeyi
Gördüğüm en güzel şeydi bir zamanlar
Şimdiyse ölüyordu
Elimi tutuyordu
Saçlarımı seviyordu usulca
Masallar anlatırken sessizce öksürüyordu zaman zaman
Öldürüyordu beni o çatallı sesi
Duyduğum en güzel şeydi bir zamanlar
Şimdiyse ölüyordu
Teni tenimi okşardı eskiden
Dudakları vücudumda gezinirdi yavaşça
Elleri gelirdi dudaklarının ardından
Nazikçe yoklardı bedenimi
Hissettiğim en güzel şeydi
Şimdiyse ölüyordu
Yazan: Ezgisu Karakaya
