Selim dediğin kendince bir insan
Bu Selimin tek amacı anlaşılmak
Ne iyi anlatmış kendini
Ancak anlayanı olmamış
Selimin çok boş vakti varmış belli
Delirmeyelim diye hayat ümüğümüzü sıkıyor
Düşünsene tanrı kadar boş vaktimiz var
Ben her günüme göre ayrı dünya yaratırdım
Ütopya belirlerdim, ütopya dediğin benim yanım
Tıpkı tanrı gibi başıboş bırakmazdım kullarımı
Boş kalan kulum benlik taslar.
Selim dediğin tanrının kulu
Diğerleri gibi olmamaktan şikayetçi
Dışarıya değil içine yönelmiş
Dünyayı hiç mi hiç beğenmemiş
Oyunlar uydurmuş kendince
Zamanı itinayla öldürmüş
Turgut görüyor karşısında Selim’i
Ölü dediğin bu kadar canlı olur mu
Selim yaşarken daha cansızdı.
Göz ucuyla bakıyor bana bir şeyler anlatmak istiyor gibi
Etliye sütlüye karışmaz
Canı çeker tadına bakmaz
İçi içini yer bir kıza el sürmez
Selim yaşamayı bugün ister
Yarın intihar eder
Kendi elleriyle kendini
Bir soğuk demirden yardım alarak
Vurur da kaç kişi ölür Selim’le beraber?
Selim ananı hiç düşünmedin mi
Oğlu ölen ana çok yaşar mı?
Geride bıraktıkların senle toprağa girmez mi?
Ağızlarını bıçak açmaz
Bir Turgut var hâlâ peşinde koşan
Öldüğüne bir o inanamadı.
Amaçlar arıyor kendine
Turgut kafayı sıyıracak az kaldı.
Ölmeseydin oturup konuşurduk
Hallolmasa bile konuşurduk.
Sen kendini bırakırdın
Bir dinleyenin olsa böyle mi olurdu?
Kıymazdın, kendine Selim
Kalp krizinden kazadan ölsen
Erken gitti derlerdi
Şimdi çok erken gittin
Ben arkadasın olan Turgut
Seni hâlâ görüyorum Selim.
Yazan: İbrahim Emircan Seçkin
