Hava buz gibiydi
O kadar ki iliklerime kadar hissedilecek bir soğuk.
Sımsıkı bir el elimdeydi,
Sıcaklık bir anda tüm vücudumu kapladı.
Eve girdik koşarak
Buz, bir oda evimiz
Sobanın kırmızılığı, çatırdamaları,
Hemencecik ısındı
Ne yiyecektik şimdi?
Bir şey istemeye utanan bu güzel bir çift göze
Ne diyecektim…
Yokluktan da var edilirdi
Bunu öğrenmiştim.
Arzuları, hevesleri, hırsları bir kenara koydum,
Kadınlık ne ki
Bu yaşta unuttum!
Ne yüceymiş annelik,
Kan donduran soğuğu, yokluğu, açlığı
Kaybetmeyi unutturup da gülmeyi öğreten,
Kimse olmasa da onun varlığıyla tekrar doğup
Yumuk ellerinin yüzümü okşamasıyla neşe bulup
Koynuma girip sıkı sıkı sarılmasıyla güç bulduranmış.
Varsın kar bastırsın tüm yollar kapansın bu gece,
Biz mutluluğa açılan kapıyı buluruz
Kalbimizdeki sıcacık sevgiyle…
Yazan: Nagehan Yılmaz