Bütün zamanlar böyleydi
Senin ağzında çöl vardı
Ellerin kurak bir mevsim
Başında leylek çığlıkları bulutlar
Günler hiç uzamazdı, zeytin bile evcilleşmemişti
Deli bir çukurdu gözlerin
İçinden çıkılası değildi
Saçların çiçeklenmişti gövdemde
Yollardan ayrılan boşluğa bakardın
Sözlerim yetişemezdi atların yelelerine
Zaman bir dereden bir tarlaya akardı
Yıldızlarda bir uzak bulurdun kendine
Sesinle uzaklaşan akşamlarda
Bahara açardı ellerin çiçeklerini
Sözü hangi iğneden geçirirsen geçir
Her yükten daha ağır gelirdi insana
Bir türlü yetişemiyorum tenindeki çizgilere
Sesin hoyrat bir kırmızı şimdi
Ses uçlarından öpüyorum seni
Başka bir sonsuzluk ağzımda gülüşün
Herkes duasını tanrısına uzattı
Kimse dokunamıyor geçmişine
Güzeller dolduramıyor
Seni serdiğim boşluğumu
Eksik olmuyor mevsim masalları
Ben senle tamamlıyorum yarınları
Kapılar sonsuza kadar açık
Gidemiyorum.
Yazan: Rıdvan Uçar