Runeşya

Oysaki âşık olunacak hiçbir şey yoktu ortada
Yalnızca çok güzeldin ve o kadar
Kanatlanınca kaşların beş on milyar kuş göç ediyordu
Avrupa’dan Afrika’ya doğru
Ama seni görmeden önce Runeşya
Hepimiz kuşlar kadar tedirgindik
Göçten, aşktan, bahardan
Ve sen gülünce
Bütün insanlığı birden diriltiyordun
Baştan aşağı ölüme karşın

Tabiat hep senden haberli Runeşya
Önce öne eğersin usulca başını
Sonra devşirirsin baharı topraktan
Ama bir çevirsen başını gökyüzüne
Her yer bahar olacaktı yüzün olarak
Öte yanda olmasan bunları yazmayacağım
Kaçak bakışlar ardında sığındım bu sevdaya
Kâh göz göze gelme korkusuyla
Kâh yakalanma umuduyla
Gayet meczup Deli Dumrul bakıyorsam eğer
Meczup veya deli olduğumdan değil
Ama hiç değil
Aklı başında sevdiğim yüzündendir
Ve ben ne vakit yüzünsüzlüğü düşünsem
Yokuşlarda bir cigara yakıyorum

Runeşya, bu mülteci bakışlar
Yerleşik düzene geçer mi bir gün yüzünde
Bilinmez…
Ama sen hiçbir zaman bitmeyecek
Ve hala ilk günkü tazeliğini koruyan
Bir şiir olarak kalacaksın
Bu bilinir işte…

Duvar çiçeği, çayır melekesi
En olmayacak yerde açarsın hep Runeşya
Geldin en onulmayacak günde
Yüreğimde kan revan açtın yine

Yazan: Taha İhsan Çetin