Doğarken eksilir insan,
Henüz doğarken kayıp
Akıntıya kapılmış bir balık…
Kökleri toprağa sıkı sıkıya bağlı
Ruhu bulutlara susayan bir ağacın dalları, insan
Kabuğu kırılmış fındık, kırılmayı bekleyen kabuk,
Durgun hâlde tarihe tanıklık eden, zeytin ağacı
Tanışıklığıyla çoğalan, yaşadığıyla tek, varoluşuyla yarım
Doğduğu an özlem dolar, doğarken öldüğü yere insan!
Toprağa atılan insan cinsinin, yeşeren türleri
Bir ayazdan kesilen yüzü
Bir de acıdan deşilen, yüreği
Hissizleştiğinde, yaşadığını hisseden
Acı ve sevincin varoluşsal düğümü, insan
Zamana sığdırılmış sonsuzluk
Sonsuzluğa sığdırılmış, zaman…
Dengenin, dengesiz, dengeye gelme hâli
Benliğiyle dünyanın merkezi
Ruhuyla hiçliği insan.
Yazan: Sümeyye Evcili