Kiremitli çatıların ardından görünüyor deniz.
Bir sevda türküsü tütüyor uzaktan.
Açık bir pencereden içeri,
Yakamoz güneşi sızıyor kimsesiz.
Kiremitli çatıların ardından görünüyor deniz.
Karşı kıyının o mutlu ışıkları…
Kim bilir hangi hayat daha bitiyor bu karanlıkta,
Ve bir mutluluk daha uğurlanıyor geceden yana.
Kiremitli çatıların ardından görünüyor deniz.
Bir karaltıdır üstünde, kapkara gece.
Gök gürültüsünden ağlıyor bir çocuk,
Bir çocuk uyuyor barışa, seve seve.
Kiremitli çatıları ardından görebilmek denizi,
Fakat ezbere bilmek,
Dert cebindeki yükleri…
Her sabah yeni güne inanmış gibi uyanmak,
Her gece bir köşede aramak kendindeki ömürleri.
Kiremitli çatıların ardından görmek denizi,
Hanımeli yerine kuru gülleri,
Ve sadece yaprakları saymak,
Taprağa biraz karanfil katmak.
Ve kiremitli çatıların ardından görmek denizi,
Hayatı başka bir hayattan izlemek gibi biraz.
Yazan: Eslem Köseoğlu
