‘’Çok düşünmeliyim madem’’ diye mırıldandı, elleri cebinde, kısa boylu bir kayın ağacının dibine doğru yürürken. Ama ne düşüneceğini bilmiyordu Bay Stefan, başındaki siyah frak şapkayı çıkardı, terlemiş başını eliyle sildikten sonra kimse onu izliyor mu diye etrafına bakındı; kimsenin olmadığını görünce kayın ağacının dibine oturdu.
‘’Siyasete atılsam, ne iyi olurdu.’’ diye düşündü kendi kendine, bu düşünce onu keyiflendirdi, gülümsemeye başladı.
‘’Hiç kimse bir işe yaramaz, oysa ben başta olsam, bir başta olsam, ah, neler neler yapardım. Belediyeler de iyi çalışmıyor ki, bu kayın ağacının yeri burası olur mu hiç? Ne diyorum ben, uğraşamam hiç bunlarla.’’
Bay Stefan düşünceleriyle daha da heyecanlanmıştı, hararetle ayağa kalktı, etrafında dönmeye başladı; pek zeki bilim insanları gibi ellerini arkasında birleştirmişti.
‘’Yok, yok, yazar olmalıyım ben. Bir hikâye yazsam, şu popüler olanlardan mesela, hayatla ilgili yazsam. Çözdüm ben hayatı artık, amaçsız bir yolculuktan farkı yok. Fazla yetenekli bir beyefendi olarak geldim ben bu dünyaya, ne yapsam olur, olur pek tabii.’’
Güneş batmaya başlarken de Bay Stefan orada dönüp düşünüyordu,
‘’Saate bak, hala karar veremedim. Bu dünyanın bana ihtiyacı var, dokuzuncu dereceden bir memur olarak hayata veda etmek istemiyorum. Matematikçi mi olsam, üniversiteye bir daha devam ederim ve bunun keskin zekâm için zorlayıcı olacağını hiç sanmıyorum.’’
O sırada sokaktan şaşkınlıkla Bay Stefan’a bakan, emekli, dokuzuncu dereceden bir memur geçti. Bay Stefan hala dönüp duruyordu.
‘’Ancak baksınlar, aptallar.’’ diye mırıldandı, Bay Stefan. Dönmekten midesi bulanmıştı, uzun bir süre düşünmekten hiçbir şey de yememişti Bay Stefan.
‘’İlaçlarımı da almadım, her neyse, bunun önemi yok. Büyük bir insan olunca neler yapacağımı düşünsem iyi olur, çünkü bu yetenekle olacağım kesin.’’
Bay Stefan frak şapkasını başına geçirdi, pantolonundan çıkardığı mendille terlemiş elini ve alnını kurulayıp elleri cebinde yürümeye başladı. Yoğun bir baş ağrısı hissetti, Bay Stefan. Biraz daha yürüdü. Yolun yarısına gelmişti ki, midesinde bir şeyler kopar gibi oldu.
Öldü.
Yazan: Aysu Altaş
