Söndü ışık
Yandı göğün gece lambaları
Çınlasın kulakları Haşim’in
Aşinayız melale
Ben ve kalemim…
Çıkıp yürüsem ayı resmetmiş denize doğru
İçim Orta Çağ’dan kalma karanlıktır desem
Bilirim
Şehrin ışıkları göğün lambaları ve ayın ışığı
Aydınlatamaz yalınayak yalnızlığımı.
Taşısalar omuzlarda
İndirseler gözyaşlarının sarkacıyla çukura
Üzerimi birkaç avuç toprakla örtseler
Yine de iflah olmaz ahvalim
Çınlasın kulakları Haşim’in
Aşina olacaktır ölüme ervahım…
Yazan: Yunus Emre Öksüz
