İhanetin kol gezdiği hoyrat kentlerde
Gençliğimi tükürseydim kanla giyinirdim…
Bütün yalnızlığın neresinden öpersem
Şafaklar kalır geriye aynalarla çürüyen
Devletin külden devlet kaldığı gitmelerde;
Düşleri savurdum günlerin bela kursağına.
Kalbimi parçalayarak bölüşseydim martılara;
Ekmeği acıya banardın…
Gibi yoksulluğumuz.
Sıktım intiharları sabah vakti cebime
Tehlikeli sözlerle buruşuk kalanları…
Zaten lavlar püskürüyor üstüne şiirlerin
Her yanığın ardından defnedilir umutlar…
Herkes kendini yanlış anlasın!
Zaten hep böyle duruyoruz kuşkusuz
Kiminle toplanıp kiminle çıldırsam
O lavlardan cehenneme dönüveriyor kalbim!
Yazan: Ahmet Akın
Yüreğinize sağlık…
Tebrik ederim 🙂