Aya bakıyorum
Küçükken ağzının bir burun olduğunu düşündüğüm geliyor aklıma
Sonra 32 yaşımda tekrar bunun doğruluğunu onaylıyorum
Ay bundan yıllar evvel gülüyordu
Ay artık sadece kızıyor
Ay bana bakıyor.
Şimdi gece saat dört
Bi’ aya bakıyorum
Bi’ toprağa dalıyor gözüm acaba diyorum
Acaba orada yaşamak mümkün olsa dünya nasıl görünürdü?
Sonra cevabı gözlerimin önüne geliyor
Biz ayda yaşasaydık dünyayı yanarken izlerdik
Biz ayda yaşasaydık oranın önce kölesi, sonra toprak sahibi ve en nihayetinde mültecisi olur
Orayı katleder ve başka yerler arardık yaşamak için
Çünkü biz insanız, içimiz yeni insana dışımız ise katliamlara gebe.
Doğuruyoruz ve öldürüyoruz.
Ay bile küsmüş bize gülmezken kim diyebilir biz insanız?
Bizler gelmiş ve gelecek tüm çağların katiliyiz.

Cemile Tarhan
1988 yılında başlayan hikayenin oyuncusu, figüranı, yönetmeni, senaristi ve ışıkçısı.
Paylaş