Özgürlüğün en somut hâli bir hayatı dolu dolu yaşamak mıdır hiç içinde kalmadan, yoksa esir kalmamak mıdır kendi zihninin paslı duvarlarında? Başkalarının mutluluğuna iç çekerek bakmak mı, çocukluk anına dokunan bir yerle karşılaşıp da boğazının düğüm düğüm olmaması mı yoksa?…
Uçurumun Kıyısından Kendime
“ölüler ki bir gün gömülür, içimizdeki ölüler, dışımızdaki ölüler insan yaşıyorken özgürdür insan yaşıyorken özgürdür” Yanlışlıklar silsilesinin döngüselliğinde takılıp kaldığım, sonu görünmeyen bir hata çıkmazının, tam ortasındayım. Beni kendine çeken davetkâr, keskin bir uçurumun dibinde oturmuş; ‘ölümü düşlüyorum’. Ruhi Bey’e…