Kızıla boyanmış bir akşam loşluğu
Ve parıltısız ışıkların vurduğu
Yeryüzünün ıssız karanlığı
Korku keder ve sonra ürperti
Umutlar ölüme gark eder
Çürümüş bedende sonlanır kader
Ve gözlerde bütün bir hayat ıslak… akar
Karanlık, yalnızlık ve sonra ürperti
Ruhlarda tarifsiz acısı anıların
Algıda akışı hızlanır sanki zamanın
Başlar bir bir yıkılışı hayallerin
Solarken ışıkları mahzun göğün
Yazan: Muharrem Kahraman
