Ne günler geldi, yokluğunda zulüm gibi.
Yıllar bıraktı adını, sanki ismine işaret gibi
Gözlerim seni aradı, sözlerim şehrindeydi.
Yokluğunda güldüm sanmışım, ben hiç mutlu olmamışım!
Arşa ulaştı sözlerim, her duamda seni diledim.
Yeryüzü zindandı, ben gecelerce seni bekledim.
Aynalara ömrümü, gökyüzüne hayallerimi verdim…
Şimdi düşünüyorum da… Ben hiç âşık olmamışım!
Zaman benden uzak, ismin anıyor her yanım.
Geceleri gökyüzümdün, gündüzleri acı tarafım…
Bu şehre sessizliğini buram buram fısıldadım.
Şimdi bakıyorum da… Ben hiç yanmamışım!
Lal olmuş dillerim, adını her anışımda,
Kör olmuş gözlerim, yüzüne her bakışımda,
Duymaz olmuş kalbim sensizliğin baharında…
Şimdi özlüyorum da… Ben hiç sana gelmemişim!
Izdırap, acı, her yanımda ayrı sancı,
Bir gülün bütün bülbüllere feryadı…
Özlemin, umudun, neşenin diğer adı,
Şimdi soruyorum da… Ben hiç bu kadar özlememişim!
Masmavi gökyüzüm, uçsuz bucaksız deniz,
Senden gayrisi ruhuma, tenime ehemmiyetsiz,
Umudum, neşem tekbir sesimde iz.
Şimdi bulduğumda… Ben hiç aramamışım!
Ezgilerle büyüdü, gözlerine hasret sevgim.
Yokluğuna bir gül, sensizliğe ömür ektim.
Belki de gülleri ben bu yüzden çok sevdim…
Şimdi duyuyorum da… Seni ne çok dilemişim!
Rayihanın gülleri isminle taçlanır oldu,
Her gülde bir ömür, her ömürde umutlar soldu,
Gelmediğin her gün sevincim son buldu…
Şimdi görüyorum da… Ben ne acılar çekmişim!
Vaktiyle ne günler görmüş, ne sevdalar bitirmişim.
Kanayan yaranın acısından çok, sönen yangın gibi gerilmişim…
Çatlayası deli yürek, en kavi yerinden ezilmişim
Şimdi sarıyorum da… Ne yaralar derinmişim!
Eskiler bu halimi görseler ağlar,
Biz âşık olmamış, yanılmışız der yanar!
Bilseler neyim verdim, sensizliğime bakar,
Şimdi ağlıyorum da… Bir buz gibi erimişim!
Yar! Adın söyler dilimde,
Gözlerin bir buğu gibi nefesimde.
Ya o Edep! Her hali hayalimde…
Şimdi düşlüyorum da… Ben ne çok bağlanmışım!
Umudun, özlemin her harfi adınla başlar,
İsmini zikreder, gözümde buram yaşlar,
Gel! Demeni bekler iken, gözlerim cemalin arar…
Şimdi sarıyorum da… Ben ne çok beklemişim!
Renk-renk, Işık-ışık sevdasın kalbimde,
Her tonuyla güzelliğin, o eşsiz mevsimimde!
Ağlasa gözlerim, gelişinin şerefiyle,
Şimdi yanımdasın ya! Ben hiç sevinmemişim…
Terk’i diyar eylemek nedir, Sen yanımdayken.
Bu gözler hep gülsün, ölmek için henüz erken!
Nasıl sonu düşlerim, Seni bu kadar severken?
Şimdi karşımdasın ya! Ben hiç görmemişim…
Olmaz sevdalara gebe kalmış kalbimiz!
Ne sen mutlu kalmış, ne de ben sevgisiz,
Ya çıkmasaydın karşıma! Eriyip biterdik biz!
Şimdi aklımdasın ya! Ben hiç düşünmemişim…
Güzide bir elmas gibi çıkageldin sol yanımdan,
Önce gözler tutuldu, sonra gönül bağımdan!
Bir gülüşün vardı ki çıkamadın aklımdan!
Şimdi hayalimdesin ya! Ben hiç gülmemişim…
Lüzumunu çok görme, şu aciz kalbime,
Varlığını hoş eyle, şu dönmez dilime,
Zira aşklar acı, ben vurgunum gözlerine!
Şimdi bana baktın ya! Ben hiç Ölmemişim…
Usret düştü Yusuf’un bu aciz bedenine,
Ya gelmediğin her güne, ya gideceğin ihtimaline!
Biz aşkı bulmuş iken, kaybetmek niye?
Şimdi gözlerimdesin ya! Ben hiç hapsolmamışım…
Yazan: Yusuf Doğan – Reis’ü-l Küttab
Harika bir şiir..