Elimde,
pembe begonviller önünde,
bana gülerken çektiğim fotoğrafın.
Başında beyaz papatyalardan ördüğüm taç,
üzerinde şile bezinden, beyaz, askılı elbisen.
Göğsünde tığ işi pembe danteller olan hani…
Koyacak yer bulamayıp da ardına gizlediğin ellerini,
şimdi görür gibiyim. Ne hoş…
Nasıl da yaşatmış seni bende anılarım.
Şu an, kapı çalınıp da gelecekmiş gibisin,
bana yine, yeniden gülecekmiş gibisin.
