Kumpanyalardan, vodvillerden ve müzikhollerden fırlayan komedyenlerin, vantrilokların cirit attığı 1920’lerin sonuna doğru sinema, diyalog denli etkili bir görsel anlatım biçimi geliştirmişti. Ara yazılar diyaloğun yerine geçerken, görüntüler anlatımı aktarmada duyguları yakalıyordu. Ses unsuru ile sınırlandırılmayan kamera, F. W. Murnau‘nun deyimiyle “yönetmenin kalemi” emsalsiz bir esnekliğe…