Bir metropolün griliğinde yaşıyoruz günlerimizi. Kirli olan dumanlı hava değil sadece. Rengi solmuş bakışmalar, plazadaki merhabalaşmalar, zoraki gülümsemeler, milyonluk şehirde aralarına duvarlar örülmüş, vitrin mankenlerinden farksız, beraber olduğunu zanneden ama ruhen yalnızlar ordusu… Yanlış anlaşılmasın, griyi sevmediğim anlamı çıkarılmasın buradan.…