Bu gece bir varoluş düştü göz kapaklarımdan
Gerçeküstü yaşamın kuytu diyarları
Boyut atlamış ışık süzmeleri
-Hayal dünyası, karşılıksız çekidir bir insanın-
O gece bir yok oluş öptü dudaklarımdan.
Ben zifiri karanlıklarda doğdum yeniden
Saatleri, bir kadının kirpiklerine dizdim
Duvarlar da çok değişti o gittiğinden beri
Soyutlamış her şeyden ve her benden kendini.
“Bu böyle mi olacaktı?” sorusu
Hayal kırıklığının bir eyaleti
“Bu böyle mi olmalıydı doğrusu…”
Bir yalnızlık belirtisi.
Şimdilerde mevsim sonbahar
Artık yaprak hışırdamıyor gittiği yollarda
Şimdi ileride bir ışık görünmez oldu
Vardık çorak yoksulluklara
İşte bu yenilgidir baştan aşağıya
Ve sonra kabulleniş gelir
Bir kalem kıpırdar yerinden
Utanır adını yazmaya.
