Özgürlüğüne/özüne uçuşun, Kendi tel örgülerinden, öğretilmiş senden sıyrılarak  “salt sana” kavuşman, Kanatlarının dümenini çevirdiği yolda yol alman, Sen gibi sevmen, sen gibi öpmen, sen gibi koklaman hayatı, Senlerin hükmünden kopuşun ve senle yeniden doğuşun, kurtuluşun… Yazan: Sümeyye Evcili

Biraz hicaz doldur bardağa Üzerinde de mavi bir yıldız yaygarası olsun. İçimin sarı efkârını bilmez doğurgan sabahlar, Bütün Eylüller birikmiştir gözlerimde… Bilinmez ama hiç Hüzzam makamı. Biraz avuntu gönder ellerime. Sarı saçlı bir çocuğun başını okşar gibi ısınsın parmak uçlarım.…

Kızıla boyanmış bir akşam loşluğu Ve parıltısız ışıkların vurduğu Yeryüzünün ıssız karanlığı Korku keder ve sonra ürperti Umutlar ölüme gark eder Çürümüş bedende sonlanır kader Ve gözlerde bütün bir hayat ıslak… akar Karanlık, yalnızlık ve sonra ürperti Ruhlarda tarifsiz acısı…

Bütün emirler yerine getirildi, Verildi bütün senetler ikramiyeyle. Dünyaya düşen aylar, dağıtıldı sorumsuzca. Algılar değişti, mevcutlar yitik. Bir şehre düştü son cemre yalnızlıkla el ele. Sana çarptı. Yakalamak için çırpındı bütün solucanlar. Kanatsız tilkiler, bu sonbaharda sensiz. Son kez bir…

Asıl mesele yitip giden o anın belki de bir kıvılcım gibi yanan son ışığıydı. O kadar mübalağa etmez, ama yine de ekmeğin ve şarabın uyumu gibi alışık ve gözlerin aynasında sefil bir tirat oynar gibi bilindiktir yalnızlığım. Sen bana bakma,…

Gelen sarhoş dedi ona, giden münafık. Yavrum, Hayyam cahil değildi ki günaha girsin millete kanıp. Suçuydu demek, ilmiyle taslamadığı ulemalık. Belki lafın eğrisi, lafazanın büğrüsüydü, Ama insanın doğrusuydu canım kızım, insanın doğrusu. Değildi belki bir abalı sofu, Salısı pazarı vardı…

Hangi ara gelmişiz Bu dünyaya. Nasıl, neden gelmişiz Bir kez bile Mutluluğun hatırını Anlayamadığımız Bu dünyaya. Dışarıdan bakarken Gülen gözler, İçeride sanki Celladını bekler. İçe çekilen nefesler, Tükenmek bilmeyen İnce düşünceler, Bazen suçluluk hissi Bazen ise yalnızlık… Sahi! Bu dünya…

Büyükbabanızla her zamankinden çok vakit geçireceğiniz zamanlar düşündüğünüzden çok daha kötü ya da iyi geçebilir, pekâlâ. İkinci ihtimalle henüz karşılaşmamış olsam da, siz yine de bunu aklınızda bulundurun. ‘’Hayır, hayır; Su, çok hızlı sürüyorsun. Yavaşla.’’ Elbette yavaşlamadım, ellilerde giderken nasıl…

Mafya anası kırk beş yaşındaki Tariro, beş yaşına vardığı gecenin siyah örtüsü altında cennetten toprak alıp uykusunda öldü. Ölmeden önceki günün ilk ışıklarıyla evinde herkes tatlı bir telaş içindeydi. İyi bir babaya, iyi bir anneye sahipti. Doğum günüydü o gün.…

Tahtalar çakıldığında, İpler bağlandığında, Bir nefes; Son bulma zamanının geldiğine inandığında, Yük savaşları başlıyor. Ellerimi yıkayarak hazırlanıyorum. Sadece solum değil, Tırnaklarımın arası bile, Hasret adını verdikleri acıdan nasibini aldı. Uykunun unutulduğu geceler, Bitmeyen kaçışlar, Bir yere ait olamamak… Böylesine bir…