Durup baktım sararmış yapraklara öylece; her biri sanki ardımda bıraktığım birer anı, kaybedip arkamı dönmediğim birer dost, kırdığım her bir kalp, kaybettiğim her bir umut, vazgeçtiğim hayaller gibi.
Sanki bir hatırlatıcı gibi hayatımızın en sararmış dönemlerini aklımıza getiren.
Hepsi düşmüş dalından süpürülmeyi bekleyen vazgeçişler, yeni yeşermeyi bekleyen yaprakların ardından kopup gelmişler.
Döküldüğü dalların dibinde yerini dolduracaklara bakar gibi dururlar,
“Sen de bir gün vazgeçilen olacaksın”.
yüreğinize sağlık… hiç kimse vazgeçilmez değildir her insan ne yaşattıysa bir gün onu mutlaka yaşar