Emile Zola’nın aynı adlı romanından uyarlanan ve 1993 yılında beyaz perdeye aktarılan filmin yönetmeni Claude Berri. Fransız yapımı olan film, Türkçeye ‘Tohumlar yeşerince’ şeklinde çevrilmiş olup, 160 dakikalık film IMDB’den 7.0 puan almış. Başrollerini Renaud, Judith Henry, Miou-Miou ve Gerard Depardiue’nun paylaştığı, müziklerinin etkileyiciliğiyle de dikkat çeken film, maden işçilerini konu alıyor.
1800’lü yılların sonlarındaki işçilerinin çalışma koşullarını ve verdikleri emek mücadelelerini yansıtan filmde aşk hikayesi de karşımıza çıkıyor. Siyasal içerikli bir film olmasına rağmen duygusal boyutları da ağırlıklı olan film, odak noktasına grevleri ve işçileri koymuş.
Filmi izlerken olayların tarihe gömülmediğini, aslında çok da alışkın olduğumuz bu olayların mücadelesinin hala hüküm sürdüğünü görüyoruz. Aradan yıllar geçmiş olsa da yaşanan maden kazalarının, çalışma koşullarının geçmişten farklı olmadığını biliyoruz , hala gündemde yerini korumaya devam ediyor. Özellikle de bu zamanlarda seyredilesi bir film.
İşçilerin intikam duygusunu ve nefretini özetleyen şu cümle kitapta geçiyor:
“Eğer bir tanrı yoksa bile, bizim işverenlerden intikamımızı almak için mutlaka bir tanrı doğacaktır.”
Germinal, İnsanlığın bilincinde büyük bir sıçramadır.
Modernizmin şekillenişine tanıklık etmek isteyen herkes, emek ve sömürü denklemini görünür kılan bu romanı okumalı ve sinemaya uyarlanan bu büyük yapıtı izlemelidir. ve tabii zola’nın politik kimliğini, ödünsüz bir entelektüelin duruşunu anlamak adına öz yaşam öyküsünü de…izlenesi filmler arasında yer almalıdır.