Sessizlik

Gidişinle başlayan bir sessizlikti yokluğun,
Buram buram, çığlık çığlığa bağıran.
Söyle nasıl isterdim bu sensizliği
Sende yok muydu? Şu kadarcık olsun vicdan,
Bana nasıl bıraktıysan acımadan bu sessizliği…
Gel al da şu canımı sussun artık kahrolası sessizlik…

Çıldıracağım hangi sokağa dönsem yoksun,
Hangi caddeye sapsam yoksun.
Artık belirmiyor giden insanların ardı sıra gölgen,
Ne kokun kalmış bu şehirde ne de ayak izin…
Artık uyanmıyorum, bir köşede gülüşünle,
Çünkü zaman geçtikçe kalmıyor o güzel yüzünün hayali gözlerimde…
Ne yaşayacak bir sebep var ne de umutlu olacak bir neden,
Umutlar da tükenmiş gidişinle…

Hani gülüşün doğardı ay ışığı gibi gecelerime,
Hani o baygın, efsun efsun bakan gözlerini severdim sessizce…
Şimdi ağlıyorum gizlice,
İşte böyle bir sessizlikti bana bıraktığın çekip gidince.
Hani yüreğim onu severdin her yağmurda damla damla
Hani gözlerim o vardı her gece rüyalarında.
Şimdi kendi adına bile lanet ediyorsun, duyunca o sessizliği…

Hani umudum o da severdi ay ışığında seni düşlerdi,
Hani bu aşk bir ömürlüktü, zamana hükmeden…
Şimdi duyuyorsun kahrolası sessizliği.

Müziği son sesine verip unutuyorum tüm gerçekleri
Sırf duymayayım diye o sessizliği…
Ve geriye dönüp bakınca yadsıyorum tüm her şeyi,
Yaşanmadı farz ediyorum.
Ne ben seni tanıdım ne de sen beni,
Hiç sokmadım yüreğime o kor ateşi,
Kapatıyorum tüm kapıları üzerime sırf sağır etmesin diye sessizlik…
Sonra susuyorum belki çok şey anlatmaz ama,
Bağırıp çağırmaktan iyidir duvarlara.
Sonra susuyorum, susuyorum, susuyorum…
Yalnızca sessizliğe eşlik ediyorum.
Sonra kapatıyorum kendimi demir parmaklıklara,
Seni sevdim diye cezalar veriyorum kendime, seni sevmek suç diye.

Sonra bir yağmur yağıyor, her damlada sen yağıyorsun…
Etrafı bir toprak kokusu kaplıyor saki senin kokun,
Bir gökkuşağı çıkıyor rengarenk sanki senin gülüşün…
Sonra arkamı dönüp gidiyorum bilinmeyenlere,
Belki de kendimce bir gurur oyunu oynuyorum sen çekip gittin diye.

Sonra susuyorum, susuyorum, susuyorum…
Yalnızca alışıyorum sessizliğe,
İzin veriyorum canımı yaksa da sessizliğe…

Yazan: Muhammed Korkmaz