Kaç yüz şiir, kaç bin söz…
Yetmemiştir ki gideni getirmeye.
Kimine kanlı bir işgal kimi zaman devrim
Ama hep ama hep bir çift yaşlı göz.
Benzer her akşam, plastik bir çiçeğe su vermeye.
Bak rengarenk çiçek leşleriyle doldu evim.
Her sabah yüzümü yıkadığım bir avuç köz,
Böyle sürer günler ardı ardına gelmeye.
Gördüğüm sokaklar, boş ve ceplerimde ellerim.
Kördüğüm sokaklar, desem ki koş, gel ve çöz.
Belli belirsiz, ağzımda başıboş bir ıslıkla yürümeye,
Yüzlerce yüze bakıp seni aramaya devam ederim.
Yıkılmayacak bildiğim, inandığım ve dayandığım töz,
Gidenler yemin etmişlerse de bir daha gelmemeye,
Varsın olmasın benim de dünyada yatacak bir yerim.
Zaten nedir ki insan, beklemekten ve beklemekten ibaret bir öz.
Gerçekten yazılarınızdan çok etkilendim. Öyle başarılı ve derinden ki… Etkilenmemek elde değil. Ama en çok da bu şiirinizi beğendim. Yüreğinize sağlık…